Enginn verður óbarinn nágranni

Svo er nú það, ég sit hérna með skjálfta og adrenalínið flæðir um æðar mér, þannig er að rétt áðan er bankað og Jónína fer til dyra, svo heyri ég að hurðinni er skellt og Jónína æpir á mig! ég spratt upp og rauk fram og út og bjó mig undir að berja mann og annann, ég var viti mínu fjær af reiði því ég bjóst við hinu versta, þar stóð þessi stóri pakistani sem býr hérna í næstu íbúð og var mikið reiður ég byrjaði á því að öskra á hann hvaða læti þetta væru og bauð honum að ég myndi ganga í skrokk á honum, þá var hann fúll yfir því að við settum alltaf sígarettustubbana hans á þröskuldinn hans, ég gerði honum það alveg ljóst að því mundi ég aldrei hætta og bauðst aftur til að lemja þennan stóra mann, hann þáði það ekki og þá hófust miklar rökræður sem enduðu með því að hann lofaði að hætta þessum sóðaskap.
Ég fer inn og þá leiddi Jónína mér það fyrir sjónir að þetta hafi nú verið óþarfa æsingur og full mikil karlhormón af minni hálfu, tíu mínútum síðar banka ég hjá kauða og bað hann afsökunnar á þessum tilboðum um barsmíðar, hann tók vel í það og nú erum við vinir. Hvað má nú læra af þessu???